Welkom op kunstgalerie van Hans Stapel

Hans Stapel

Na een vijfjarige kunstschildersopleiding op De Werkschuit te De Bilt is Hans in 1996 zelfstandig bij het schilderscollectief Austerlitz gaan schilderen.

Hans werkt met acrylverf. Als schilder richt zich met zijn schilderijen (panelen en doeken) hoofdzakelijk op abstracte kunst, vanwege de vrijheid die deze kunstvorm biedt en omdat het er bij hem niet om gaat wat er is afgebeeld maar hoe dit is gebeurd.

Hans gebruikt aardetinten, organische lijnen en -vormen, en combinaties van materialen.

Een deel van zijn werken over het ontstaan van het leven en de toekomst van de wereld komen tot stand door Bijbelse inspiratie.

Voor mij is schilderen

ook het verhaal wat

op het doek ontstaat

door de gebruikte materialen

Acrylverf of polymeerverf is een sneldrogende verf die bestaat uit een kleurend pigment met een bindmiddel van kunststof polymeerhars uit de acrylgroep.

De basis van acrylverf is een acrylaatharsdispersie van minuscule deeltjes acrylaat verdeeld in water. Deze dispersie ziet eruit als een melkachtige vloeistof maar droogt helder op door de verdamping van het water, waarbij de deeltjes op de ondergrond neerslaan in een flexibele (copolymere) laag.

De bindmiddellaag is na droging transparant en toont dan de natuurlijke pigmentkleur. Acrylverf kan worden verdund met water of tolueen, en is na droging watervast. Het drogingsproces is onomkeerbaar.

Bij acrylverf is de pigmentconcentratie meestal lager dan bij olieverf vanwege de vele toevoegingen: de helft van de verfmassa bestaat uit water of oplosmiddel — en omdat de fabrikanten, ook als dit voor een bepaald pigment op zich niet nodig is, altijd een constante hoeveelheid bindmiddel gebruiken om te voorkomen dat de verf bij droging door ongelijke krimpspanning gaat scheuren.

Daardoor lijken de kleuren minder verzadigd en is het moeilijker dekkend details aan te brengen. Dat laatste wordt nog verder bemoeilijkt doordat de verf erg viskeus (‘stroperig’) is, maar het gebruik van tolueen als oplosmiddel vermindert dat probleem.

Ondanks, of door, de stroperigheid is de verf “lang”: de penseeltoetsen vervloeien weer. Over het algemeen hebben de goedkopere “studieverven” minder (en goedkoper) pigment. Sommige merken gebruiken geen vloeimiddelen zodat de pigmentconcentraties hoger zijn.

Acrylverf is in staat een hele reeks andere technieken na te bootsen. Bij sterk verdund opbrengen kan een effect verkregen worden als bij een aquarel, waarbij het papier door de pigmentkorrels heen zichtbaar blijft. Na droging is de verf echter niet meer verwasbaar.

Meer gebruikelijk is het acrylverf dik aan te brengen en lijkt het resultaat sterk op dat van olieverf. De mogelijke hoogglans van olieverf ontbreekt echter, maar die kan achteraf worden aangebracht door een glanzend vernis, of verkregen door het gebruik van een speciaal glansmedium.

Acrylverf biedt bepaalde voordelen boven olieverf. De korte drogingstijd maakt het mogelijk veel sneller te werken. De stinkende en giftige oplosmiddelen van olieverf, zoals terpentijn, kunnen vermeden worden. Onder de kraan kunnen de kwasten eenvoudig schoon worden gemaakt, tenzij de verf geheel is ingedroogd. In dat geval kunnen de kwasten slechts met grote moeite worden gereinigd door met veel heet water en zeep de verf van de haren van de kwast los te wrijven. Acrylschilders laten hun kwasten daarom vaak continu in water staan, tot zij de tijd hebben deze met de nodige zorg schoon te spoelen en te drogen.